Complimenten aan Royal A-ware na nieuw kunststukje
In dit artikel:
Daan Gelling soleerde naar de zege in de marathon van Haarlem, na een uitgekiende ploegactie van Royal A-ware die opnieuw aantoonde hoe goed ze dergelijke koersen kunnen dicteren. Net als vorige week in Heerenveen liet de ploeg twee rijders terugzakken om hun kopman op te halen en met constant werk het verschil te bewaken. Toen de rest probeerde terug te komen, bleek dat bijna onmogelijk.
Al ruim vijftig ronden voor de finish namen Sjoerd den Hertog en Hylke de Boer de taak van meesterknecht op zich: ze sloten aan bij de ontsnapte Gelling en begonnen aan een lange, gecoördineerde inspanning. Het gat met het 15-koppige peloton wisselde tussen ongeveer 6 en 15 seconden; dichterbij kwamen de achtervolgers niet omdat de samenwerking om het te dichten onvoldoende was. Met tien ronden te gaan moest Gelling zijn helpers laten gaan en zette hij de aanvalsolo voort — de achtervolging kwam te traag op gang, deels doordat sprintploegen zoals De Haan Westerhoff hun krachten spaarden en door stoorfactoren als Wisse Slendebroek — resultaat: Gelling onbereikbaar, Harm Visser finishte als tweede en Christian Haasjes als derde.
Concurrerende ploegleiders reageerden met bewondering én zelfkritiek. Roy Boeve noemde het tafereel cynisch “een optocht” en wees op zijn weerzin tegen het straatracen-achtige afzakken, maar erkende dat Royal A-ware het telkens precies goed op de baan brengt. Peter de Vries van Essent gaf toe dat zijn ploeg onvoldoende uit de trainingen kon doortrekken naar de wedstrijd en dat ze op dit moment net niet het gewenste niveau halen. Hij erkende ook dat kleinere teams door personele beperkingen moeite hebben om op zulke momenten het verschil te maken. Remco Stam keerde dit weekend terug in de ploeg van De Vries maar kon, toen het tempo omhoog ging, geen herstel vinden nadat hij naar voren was gegaan — een illustratie van het hoge niveau dat vereist is.
Bij de beloften viel de overwinning omstreden uit: Joël Haasjes werd na kort juryberaad tot winnaar uitgeroepen, met slechts 0,002 seconde voorsprong op Kevin van der Horst, nadat beide renners elkaar raakten in de sprint. Van der Horst accepteerde het oordeel maar toonde zich nieuwsgierig naar de finishfoto. Hij liet ook weten graag vaker bij de A-rijders te willen rijden; reglementen en ploegbezetting houden hem nu echter vaak in de B-klasse, terwijl er door afwezigheid van vaste A-rijders wel ruimte zou zijn om hem in te zetten.
Kortom: Royal A-ware bevestigt met slimme, sterke ploegtactiek zijn dominantie in marathons op de lange baan; concurrenten prijzen het maar moeten intern werken aan training, samenhang en race-inzet om zulke verfijnde coupjes in de toekomst te voorkomen. Volgende kans voor veel rijders komt eraan bij de Vier van Noord-Holland, waar met name beloften als Van der Horst uitzicht zoeken op meer optredens tussen de A-rijders.