De 500 meter vrouwen door de ogen van fans
In dit artikel:
Zondagmiddag in Thialf stond in het teken van de 500 m vrouwen, het sprintslot van het derde World Cup-weekend. Het stadion zat vol: van pompeblêdtruien en zelfgeknutselde borden tot felle oranje jassen en een opvallende fan met hoge hoed—een mengeling van generaties en culturen die het publiek van het schaatscircuit typeert. In de Ireen Wüst-bocht werd vooral veel steun zichtbaar voor Nederlandse favorieten, maar ook rijders met onconventionele achtergronden kregen applaus.
Op sportief vlak domineerden de Nederlandse sprinters de belangstelling. Angel Daleman zette met 37,68 een sterke tijd neer en schoof vroeg in het klassement naar voren. Marrit Fledderus leverde een prestatie waar het publiek blij van werd: haar 37,53 zorgde voor luid gejuich in de tribune. Jutta Leerdam noteerde 37,30, een tijd waar zij zelf trots op was. Het absolute hoogtepunt was de rit van Femke Kok: zij reed de op één na snelste tijd ooit in Thialf, zeer dicht bij haar eigen baanrecord (36,97), en finishte ontvangen door een uitzinnige Wüst-bocht.
Het publiek volgde niet alleen het Nederlandse verhaal. Yin‑Chu Chen, een voormalig inlineskater uit Taiwan die de overstap maakte naar het langebaanschaatsen om haar olympische kansen te vergroten, trok de aandacht als een sympathieke outsider met een bijzondere route naar dit ijs. Ook Erin Jackson bleef onderwerp van gesprek: supporters merkten op dat ze na de start direct naar de inrijbaan afzakte, een beweging die maandagavond al eerder was opgevallen en verband lijkt te houden met een blessure.
In de mixed zone, de gang naar de kleedkamers, kregen de emoties een persoonlijk tintje. Leerdam zei dat 37,3 “gewoon hard” voor haar is; Fledderus reageerde stralend in het Fries op haar derde plaats; Kok vertelde dat ze gebrand was op deze rit en tevreden was over de tijd. De combinatie van sportieve spanning en warme, lokale betrokkenheid—van zelfgemaakte spandoeken tot een man die “voor alles wat oranje is” juichte—maakte van de 500 m meer dan een wedstrijd: een feest van schaatsliefde waarin rijders en publiek elkaar versterkten.