Douwe de Vries: nieuwe wedstrijdleider van de Elfstedentocht
In dit artikel:
Zaterdag tijdens de Algemene Ledenvergadering van de Friesche Elfsteden draagt Wiebe Wieling het voorzitterschap formeel over aan Jan Bakker. Omdat Bakker als bestuurslid tot nu toe ook de taak van wedstrijd- en toertochtleider vervulde, is voor die functie een opvolger nodig. De beoogde kandidaat is oud-marathonschaatser Douwe de Vries (43), die nog officieel door de vergadering gehonoreerd moet worden.
De Vries bereidt zich bewust voor: sinds zijn verzoek om de rol te aanvaarden, zo’n drie kwart jaar geleden, liep hij afgelopen zomer mee bij bestuurs- en juryvergaderingen om snel thuis te raken in procedures en taken. Als wedstrijd- en toertochtleider krijgt hij de operationele leiding over zowel de wedstrijdrijders als de toerrijders: het organiseren van stempelposten, toezien op naleving van regels, het opmaken van uitslagen en het aansturen van een grote groep vrijwilligers. Hij benadrukt dat de Elfstedentocht een omvangrijke, eenmalige onderneming is — er is geen mogelijkheid om uitgebreid te oefenen — en dat alles in één keer goed moet verlopen zodra het natuurijs zich aandient.
Hoewel De Vries betrokken is bij vernieuwingen binnen de ISU, wil hij het Elfsteden-draaiboek niet voortdurend herschrijven; modernisering, vooral op technologisch gebied, is wel gewenst. Voor hem is het organisatiewerk meer dan logistiek: de tocht is een stukje Nederlands cultureel erfgoed dat doorgegeven moet worden aan volgende generaties. Dat maakt het noodzakelijk om jongere vrijwilligers te werven en ervaring van oud-deelnemers en rayonhoofden te behouden, bijvoorbeeld om praktisch werk op het ijs te doen zoals banen vegen en obstakels verwijderen.
De Vries heeft zelf nooit de Elfstedentocht gereden — hij was veertien bij de laatste tocht in 1997 — en voelt daardoor geen persoonlijke wedstrijsspanning; zijn zorgen liggen bij de bestuurlijke kant en bij de onzekerheid die het veranderende klimaat met zich meebrengt. Hij volgt de weersverwachtingen al jaren en ziet hoe afhankelijk de organisatie is van vorst en natuurijs.