'Niet alleen denken aan de medailles in de World Tour'
In dit artikel:
Shorttracker Xandra Velzeboer laat medailles niet het doel op zich zijn: met deelname aan de Olympische Spelen verzekerd wil ze haar energie sparen zodat ze in februari in Milaan op haar best is. De komende World Tour 3 in Gdansk (donderdag–zondag) moet duidelijk maken hoeveel rem ze werkelijk houdt op haar races; de afgelopen vier weken trainde ze stevig, niet om nu te pieken maar om op een hoog en stabiel niveau te kunnen rijden.
Tijdens de training in de verouderde Hala Olivia uitte Velzeboer stevige kritiek op de veiligheid van de accommodatie nadat een Britse rijder en Teun Boer hard in aanraking kwamen met de boarding. Hoewel de opvulkussens de eerste klap dempten, bleek de harde boarding erachter een risico toen kussens verschoven. De internationale schaatsunie (ISU) beoordeelde de baan als regelconform, maar Velzeboer vond dat niet per se gelijk aan optimale veiligheid; de organisatie pakte het daarna verder goed op, waardoor ze het voor zichzelf kon afsluiten.
Sportief is de top in het vrouwenshorttrack dit seizoen veel breder geworden. Waar Velzeboer vorig jaar nog uniek was in het afleggen van de 500 meter binnen 42 seconden, zijn nu tot acht vrouwen daartoe in staat. Dat maakt het winnen lastiger, maar ook interessanter. Ze noemt het voorbeeld van haar zus Michelle, die een zeer snelle tijd reed maar desondanks in een volgende rit op een outsiders-startplek stond — een illustratie van de toegenomen gelijkwaardigheid. Ook de Canadese Courtney Sarault valt op: zij combineert klassieke dieselkracht nu met explosiviteit, waardoor ze een extra bedreiging vormt.
Velzeboer kiest daarom voor een procesgerichte aanpak: focus op technische progressie en uitvoering in plaats van op uitslagen. Ze wil alle drie de individuele nummers sterk rijden op de Spelen, maar voorkomt mentale uitputting door niet elke World Tour-wedstrijd als een olympische finale te benaderen. Een voorbeeld: haar vijfde plek op de 1000 meter in het eerste World Tour-weekend viel haar niet tegen omdat ze vertrouwen haalde uit het gevoel op het ijs, niet alleen uit de uitslag. Die benadering ziet ze als leerproces — tactisch sterke races die niet in podiumplekken resulteren, leveren ook waardevolle ervaring op richting Milaan.