Van ijsbaan naar tv: mediapersoonlijkheid Rob Hadders
In dit artikel:
Rob Hadders (41), voormalig marathonschaatser en winnaar van onder andere de Hollands Venetiëtocht (2012), bouwde na zijn sportcarrière een onverwachte loopbaan op als journalist en presentator bij het actualiteitenprogramma EenVandaag. Oorspronkelijk volgde hij een master Internationale Betrekkingen; de overstap naar de media kwam toevallig via contacten uit de schaatswereld en een stage bij de webredactie, waarna een screentest en een baan volgden.
Hadders ziet duidelijke overeenkomsten tussen topsport en televisiejournalistiek: discipline, concentratie en presteren op het moment suprême. Waar hij als schaatser dubbele trainingsdagen kende, staat hij nu voor de uitdaging van onafgebroken werk: onderzoeken, losse informatiestukken tot een rond verhaal kneden en voortdurend deadlines halen. De korte, intensieve projectvormen van tv-workflow passen hem goed; hij vergelijkt de spanning van uitzendingen met de kriebels vlak voor een wedstrijd.
De coronapandemie vormde de zwaarste periode in zijn mediawerk. De redactie draaide overuren, uitzendingen namen toe en de druk om feitelijk en begrijpelijk te presenteren was groot—terwijl terminologie, gemanipuleerde beelden en publiek wantrouwen de omstandigheden bemoeilijkten. Hadders beschrijft die tijd als maandenlang “vier finales per week”. Om dat vol te houden ontwikkelde hij een ritme van korte, intensieve werkblokken afgewisseld met rust — vaak wandelingen waarin ideeën ontstaan — een aanpak rechtstreeks geleend uit zijn schaatservaring.
Bekend om zijn minutieuze voorbereiding, paste Hadders diezelfde systematiek ook toe toen hij in 2019 De Slimste Mens won. Naarmate hij meer routine kreeg, leerde hij ook fouten te accepteren; een kluchtige verspreking live (“vulkaan” i.p.v. “orkaan”) illustreerde dat relativering hem vrijer liet improviseren. Tegelijk erkent hij dat de mediawereld anders beloont dan sport: prestaties zijn minder eenduidig meetbaar en externe factoren spelen mee bij carrièrevoortgang.
Een cruciaal kantelpunt kwam in 2015 na blessureleed en een operatie: terugkeren naar de marathon of kiezen voor een maatschappelijke carrière? Zijn stage bij EenVandaag maakte de keuze gemakkelijk. Hij wilde zichzelf niet beperken tot het label ‘Rob de sporter’ en spoorde andere topsporters aan realistisch te zijn over carrièremogelijkheden; een sportverleden opent niet automatisch alle deuren, ook al voegt het waardevolle eigenschappen toe.
Hadders legt sindsdien geen grote levensdoelen meer op; de constante jacht naar steeds hogere doelen maakte ontevreden, aldus hij. Wat hij wél behoudt is het vermogen om onder druk diep te gaan — een vaardigheid die in het journaalstudio‑leven neerkomt op scherp zijn op het moment dat het rode lampje aangaat. Hij concludeert dat zijn sportachtergrond hem gevormd heeft en dat die lessen dagelijks van pas komen.