Wat Marcel Bosker doet, gunt Thialf Patrick Roest ook
In dit artikel:
Bij het Daikin NK Afstanden in Thialf viel het meest gesprek uit op Patrick Roest, die vrijdagavond niet in het supertrio van de vijf kilometer stond en daardoor geen (directe) World Cup-startplaats veiligde. In plaats daarvan pakte ploeggenoot Marcel Bosker verrassend zijn eerste afstandstitel en was hij met 6.09 sneller dan de titelverdediger Chris Huizinga en Jorrit Bergsma.
Roest kwam uit op de vijf kilometer en noteerde 6.19,40 — zijn 98e vijfkilometer ooit — een tijd die onvoldoende bleek voor een plek in de nabije World Cup-selectie. Gezeten op een wit plastic stoeltje op het middenterrein van Thialf, liet de Reggeborgh-schaatser het resultaat even bezinken. Hij omschreef zijn gevoel direct na de rit: “Toen ik net van het ijs stapte, stond het huilen me nader dan het lachen.” Tegelijk toonde hij realisme en voorzichtig optimisme: drie weken eerder reed hij hier nog 6.29; nu 6.19; met als doel op het olympisch kwalificatietoernooi eind december tot rond de 6.09 terug te komen — een tijd die hem mogelijk weer in beeld brengt voor de World Cup.
Tijdens de race was zichtbaar dat Roest vooral tegen zichzelf vocht. Zijn linkervoet schoof bij elke slag weg, een probleem dat erger werd naarmate de wedstrijd vorderde. Fysiek voelt hij zich naar eigen zeggen in orde, maar technisch is hij niet zichzelf, wat voor grote frustratie zorgt. In trainingen heeft hij nog momenten van vorm—dertigse rondjes—maar in de wedstrijd probeert hij te forceren naar de 29-secondenronden, wat nu steeds een halve seconde te traag lukt. Als verklaring noemt hij mede het afgelopen jaar, waarin hij meer aan de kant heeft gestaan.
Het contrast met Roests loopbaan is groot. Exact een decennium geleden maakte hij op jonge leeftijd indruk en teleurstelling tegelijk bij een World Cup-selectietoernooi in Heerenveen. Daarna volgde een imposante periode: wereldtitels, Europese successen en tientallen overwinningen op de vijf kilometer, waarmee hij jarenlang toonaangevend was in het internationale marathonschaatsen. Nu, op 31-jarige leeftijd, worstelt hij met vormverlies maar weigert op te geven.
Ondanks de teleurstelling bevestigde Roest dat hij ook zondag aan de 1.500 meter meedoet — een afstand waar nog meer snelheid nodig is en die dus extra uitdaging biedt. Zijn keuze om te blijven trainen op het ijs in plaats van elders (zoals Spanje) onderstreept dat hij de strijd om herstel en terugkeer wil blijven aangaan.